فعالیت های مبارزاتی انقلابیون در سال های قبل از انقلاب 57

به گزارش خبرنگار فرهنگی ندای تفرش، مصطفی نوروزی یکی از فعالان انقلابی شهرستان تفرش است که در زمان انقلاب فعالیتهایی را انجام داده است. وی متولد سال 1318 است که همزمان با استخدام در آموزش و پرورش، در سالهای 42 به بعد با وجود اختناق شدید حاکم به همراه سایر جوانان و معلمان انقلابی تفرش، فعالیتهایی را انجام می دهد.

نوروزی با اشاره به شرایط جامعه تفرش در سال 42 گفت: در آن موقع حساسیتهای شدیدی وجود داشت و مخالفتهایی زیادی از سوی رژیم با افراد مذهبی و انقلابی می شد. آن زمان با کمک یکی از کارمندان دادگستری تفرش که فردی انقلابی بود توانستیم انجمن اسلامی را در تفرش تشکیل دهیم.

وی اظهار کرد: هرچند سال 42 را می توان زمان شکوفایی بهائیت در تفرش دانست و افراد وابسته به این فرقه، انجمن های وابسته به استعمار و سلطنت طلب ها که دارای اعضای فعالی در تفرش بودند، می توان از گروههای مخالف و سرکوبگر فعالیتهای انقلابی در تفرش عنوان کرد. افراد وابسته به این انجمنها از طریق ارتباط با ساواک و اعمال فشار، بالاخره توانستند انجمن اسلامی را تعطیل کنند.

این فعال انقلابی افزود: در همین ایام توسط ساواک احضار شدم. آن موقع تفرش، اداره ساواک نداشت ولی افراد رابط ساواک در تفرش وجود داشتند که نیروهای انقلابی را معرفی می کردند. نیروهای ساواکی سوالاتی از من پرسیدند ولی هنگامی که انکار من را دیدند لب به بیان اطلاعاتی درباره فعالیتهای انجمن اسلامی تفرش باز کردند. آن موقع متوجه شدم که اصلا اطلاعی درباره فعالیتهای ما ندارند و اطلاعات آنها غلط است.

نوروزی ادامه داد: وقتی جواب سوالاتشان را در گفته های من نیافتند، با گرفتن تعهدی، مرا رها کردند. اما پس از مدتی ژاندارمری تفرش با تهدید اعضای انجمن اسلامی تفرش در خصوص ادامه فعالیت، انجمن را رسما تعطیل کرد.

وی با اشاره به دریافت اعلامیه های امام(ره) بیان کرد: در سال 52 فعالیتهای حوزه علمیه قم قوت بیشتری گرفت و فضای جامعه برای بیان حرفهای انقلابی بهتر از قبل شد. اما هنوز در تفرش محیط اختناق بود و انقلابی ها را اذیت می کردند به همین دلیل به همراه خانواده به قم مهاجرت کردم. آنجا به راحتی اعلامیه های امام(ره) را دریافت می کردم و در قالب نامه و از طریق پست به مسئول گاراژ تفرش می فرستادم.

این فعال انقلابی ادامه داد: در آن سالها، بیشترین تجمع مردم تنها در گاراژ تفرش بود. مردم از طریق رانندگان و مسافران از اخبار شهرهای دیگر مطلع می شدند. از آنجایی که می دانستم مسئول گاراژ تفرش فردی بی سواد است اعلامیه ها در قالب پاکت نامه می فرستادم. آنها هم برای مردم می خواندند و توزیع می شد.

نوروزی بیان کرد: در سالهای 55 بود که مجددا به تفرش مهاجرت کردم. پس از آن با مراجعه حضوری به قم، اعلامیه ها و نوارهای امام(ره) را می گرفتم و به تفرش می آوردم. اول خودم گوش می کردم و مخفیانه به افراد امین دیگری می دادم.

وی اضافه کرد: در سالهای بعد از سال 55 در حالی که مدت زمانی از تبدیل ژاندارمری به شهربانی نگذشته بود، از طریق یکی از رابطان متوجه شدم که قرار است نیروهای شهربانی به خانه ما بیایند و کتابها و اعلامیه ها را جمع آوری کنند. آن شب تا صبح به همراه یکی از دوستانم اعلامیه ها و کتابها را در قسمتی از ساختمان مخفی کردیم و جلوی آن را دیوار ساختیم.

این فعال انقلابی به برگزاری «راهپیمایی سکوت» در تفرش اشاره کرد و گفت: این راهپیمایی، اولین راهپیمایی مردمی در تفرش بود و در اواخر سال 56 انجام شد. با فشار افراد و دانشجویان انقلابی به رئیس آموزش و پرورش وقت و متقاعد کردن او برای انجام این راهپیمایی، بالاخره او با شهربانی هماهنگ کرد تا راهپیمایی در تفرش انجام شود. ولی شهربانی گفته بود که کسی حق ندارد شعاری بدهد. این راهپیمایی از دبیرستان حکیم نظامی سابق(دبیرستان حضرت فاطمه الزهرا(س) فعلی) آغاز شد. در ابتدا فقط معلمان و دانشجویان انقلابی بودند اما در طول مسیر مردم هم به ما پیوستند و راهپیمایی تا مدرسه کافی ادامه یافت. در طول این مسیر کسی حق نداشت شعاری بدهد. چراکه نیروهای شهربانی همراه ما بودند و مرتبا متذکر می شدند.

نوروزی افزود: بعد از این راهپیمایی، راهپیمایی ها در تفرش بیشتر شد و دیگر سکوتی نداشت و مردم علیه رژیم شعار می دادند.

وی اظهار کرد: در همین ایام، در حالی که مدیر مدرسه کافی بودم، دانش آموزان مدارس نیز از خیل مردم جامعه جدا نبودند. روزی دانش آموزان مدرسه کافی در حیاط مدرسه در حال شعار دادن علیه رژیم بودند که دیدم نیروهای شهربانی به داخل مدرسه آمدند و دانش آموزان را متفرق کردند.

این فعال انقلابی خاطر نشان کرد: این فعالیتهای مردمی ادامه داشت تا امام خمینی(ره) به کشور بازگشت و انقلاب به پیروزی رسید.

انتهای پیام/